Proći kroz ulicu Nade Tomić je kao otići na malo more. Uz drvorede koji leti zadržavaju hlad, i tihe pločnike stvorene za korak, nemoguće je ne videti njenu lepotu. Ipak, ona ima nešto svoje, nešto što je čini Mestom, ili je možda shodno reći i – […]

Vrhovi najmlađih grana pružaju se ka nebu. Kao linije mojih reči, ne znaju kuda su krenule. Žive da rastu. Da bi pored njih stala ptica, i da bi ih pogledom okrznuo putnik, moraju da rastu. Da bi onaj koji prolazi u njima isprepletanim video lice onog […]

Prozori drveni, duguljasti, sa staklom zamagljenim od godina; staklom upijenog zelenila, od disanja uličnih drvoreda. Mala ograda sa dva porozna betonska stuba i potamneli oluk od istanjenog metala kao da postoje zajedno, samo za onu najsitniju kišu. Lupkanje đonova svakog ko prođe u saglasju je sa […]